مجله تخصصی معماری حامی نو

نزدیکی میان هنر و ادبیات سبب ایجاد وجوه مشترکی میان این دو شیوه ی بیانی شده است. چگونگی بهره گیری نگارگر از دستاوردهای ادبی در اثر خود – از جمله نمادهای ادبی – یکی از ویژگی های شاخص نقاشی سنتی ایرانی است که برخی از آن ها از قدرت القایی بالاتری برخوردار بوده و در نگاره ها و متون حضور بارزتری دارند. در این مقاله، سعی شده است برخی از این نمادهای مشترک شناسایی گردند وبه بازخوانی دو نمونه ازنگاره های عاشقانه در نگارگری سنتی ایران با عنوان: " فرهاد ، شیرین و اسبش را بر روی دوش حمل می کند." و" دیدار شیرین و فرهاد در کوه بیستون". به عنوان شاهد مثال، پرداخته شود. نوع برخورد نگارگر و تاثیر او از متن ادبی و نمادهای کلامی و همچنین چگونگی ورود این نمادها در نگاره ها و میزان شباهت آن ها با همتای ادبی خود، دراین مقاله، مد نظر بوده است.

برای دانلود فایل کامل PDF مقاله ی "مطالعه ی نمادها و نشانه های مشترک تصویری و ادبی در نگارگری سنتی ایران" نوشته ی دکتر محمد کاظم حسنوند، دکتر زهرا رهنورد و الهام شیروی؛ اینجا کلیک کنید.

رمز عبور فایل ها www.hamino.ir است.

• مطلب بعدی :
  رویکردی انسانی به شکل دهی فضا های شهری
• مطلب قبلی :
  افزایش قابلیت پیاده مداری،گامی به سوی شهری انسانی تر