اگر به تصوير ذهني شهرنشينان از محلات مسكوني شهرشان رجوع كنيم، درمييابيم كه اين بافتها را تركيبي از دانههاي شهري (يا به عبارتي خانهها) و معابري ميبينند كه در بين اين دانهها نفوذ كردهاند و امكان دسترسي به آنها را فراهم آوردهاند.
در حقيقت اين معابر نخستين فضاهاي شهري هستند كه فرد پس از خروج از عرصة خصوصياش با آنها مواجه ميشود. به همين جهت كيفيت اين فضاها، نوع ارتباط انسان با كوچه يا بنبست محل زندگياش و چگونگي روابط اجتماعي حاكم بر آنها در شكلگيري تلقي شهروندان از حيات مدني بسيار مؤثر است و اهميت اين فضاها را صدچندان ميكند.
امروزه كوچهها در تقسيمبندي مهندسي ترافيك، خيابان محلي فرعي (انشعابي) ناميده ميشوند. اين در حاليست كه شهروندان به اين اصلاحات تخصصي اشراف ندارند و براساس تصوير ذهني خود از مفاهيمي ديگر استفاده مينمايند. از آنجا كه اسامي رايج در ميان شهروندان در انتقال بار معنايي بهتر عمل مينمايند، در اين نوشتار نيز اين فضاها با همان اسامي ناميده ميشوند. اين معابر از ديرباز برحسب نوع دسترسي و باز و بسته بودن انتهايشان كوچه يا بنبست خوانده ميشدند.
بنبستها معمولاً معابر كم عرض با طول نه چندان زياد بودند كه تنها يك سر آنها باز بود. اين ويژگي باعث ميشد كه بنبست صرفاً در خدمت واحدهاي همجوارش باشد و مانند حياط دومي براي آنها عمل نمايد. از اين جهت خصوصيترين بخش شبكةراهها محسوب ميگشت، بطوريكه عمدتاً تنها ساكنان واحدهاي همجوار، از فضاي بنبست استفاده مينمودند و در آن تردد ميكردند. به عبارتي تردد در بنبستها جنبة مقصدي داشت ...
برای دانلود فایل کامل این مطلب اینجا کلیک کنید.
رمز عبور فایل ها www.hamino.ir می باشد.