چکیده
اين بحث به باز شناسي تشابهات كالبدي و ذهني و مطابقت نمادهاى موجود در باغ ايرانى، اسلامى با بهشت پرداخته و اجزاء آن را با توصيفات بهشت در قرآن مقايسه و بازبيني نموده است. از زمانى كه آدم و حوا از بهشت برين رانده شدند هميشه آرزوى برگشت و سكونت در آن ديار باقى را داشته اند. ديار بى منتها، امن (حجر: 46 )، باقى (دخان: 56 ) كه به پرهيزگاران در اسلام و اديان ديگر وعده داده شده است.
مسلمان ايراني به دنبال ايجاد باغى فانى در دنياى مادى نبوده است. اگر از نمادهايى متناظر با عناصر بهشتِ وعده داده شده استفاده نموده، و برآن تأكيد كرده، به دنبال معنا بخشى و غنابخشى به معمارى باغ مي باشد. تفكر سنتى به دنبال معناگرايى در اين دنيا است، دنيايي كه واقعيّتى، از حقيقتى لايزال است و در معمارى طى تاريخ معانى و مفاهيمى پايدار را ايجاد نموده است، كه برگرفته از جهان بينى خود بوده است.
برای دانلود فایل PDF اصل مقاله ی نماد گرايى باغ ايرانى در دوره اسلامى اینجا کلیک کنید.